کوه نوردی

نوشتن همیشه برای من مثل صخره نوردی بود. و با این حال همیشه دلم می خواست بنویسم.. دلم می خواست می توانستم راحت و روان هرچه را در ذهنم بود بدون هیچ سختی و هیچ ابهامی روی کاغذ می نوشتم. از تمام دفترچه های زیبایی که برای خودم می خریدم خجالت می کشیدم چون همیشه خالی می ماندند از چیز هایی که من باید می نوشتم ولی ننوشتم. و به خاطر همین آن ها را به دوستانم هدیه می دادم. 

حالا نوشتن برایم مثل کوه نوردی است .. نه آنقدر سخت مثل بالا رفتن از یک صخره و نه چندان راحت مثل پیاده روی در یک خیابان. فکر می کنم هنوز باید از کوه های زیادی بالا بروم و به پیاده روی در خیابان ها فکر کنم. 

این وبلاگ برایم همان دفترچه یادداشتی است که مرا مجاب به نوشتن می کند. یک جور دفتر مشق یا دفتر انشا. فقط برای اینکه بتوانم خوب بنویسم.